Ξεσπούν τα «Ορλωφικά»

Επαναστατικές κινήσεις υποκινούνται στη Στερεά Ελλάδα, την Κρήτη και την Πελοπόννησο από Ρώσους πράκτορες και, ιδιαίτερα, τους αδελφούς Θεόδωρο και Αλέξιο Ορλώφ, στο πλαίσιο του ρωσοτουρκικού πολέμου 1768-1774. Κύριο θέατρο του πολέμου είναι η Πελοπόννησος, όπου έδρασαν από κοινού περιορισμένες ρωσικές δυνάμεις, Μανιάτες και ένοπλοι συνδεδεμένοι με την ισχυρή μεσσηνιακή προυχοντική οικογένεια Μπενάκη. Για την προετοιμασία της εξέγερσης σημαντική ήταν η δραστηριότητα του Γεώργιου Παπαζώλη, ελληνικής καταγωγής αξιωματικού του ρωσικού στρατού. Ο Παπαζώλης είχε οργανώσει ένα δίκτυο πρακτόρων που κινούνταν στον ελληνικό χώρο για να συλλέξει πληροφορίες, ενώ από το 1766 πέρασε και ο ίδιος αρκετό καιρό στην Πελοπόννησο προσπαθώντας να πείσει τους τοπικά ισχυρούς να συμμετέχουν στην δράση του. Ερείσματα τελικά βρήκε στην Καλαμάτα, όπου ήρθε σε επαφή με τον Παναγιώτη Μπενάκη και υπέγραψε συμφωνία με τοπικούς άρχοντες και ιερείς όπως οι Π. Κρεββατάς, Ι. Δεληγιάννης, Π. Ζαΐμης κ.α. Παράλληλα με τον Παπαζώλη δρούσαν και άλλοι απεσταλμένοι των Ρώσων, όπως ο επίσης ελληνικής καταγωγής Εμμανουήλ Σάρρος, ο οποίος ταξίδεψε σε διάφορες ελληνικές περιοχές προσπαθώντας να δικτυωθεί και να ερευνήσει τις δυνατότητες για εξέγερση. Παρά την προετοιμασία, το όλο εγχείρημα έληξε δραματικά, με ήττα και φυγή χιλιάδων Ελλήνων, κυρίως προς τη Ρωσία. Η Ρωσία, πάντως, θα κερδίσει τον πόλεμο και η Οθωμανική Αυτοκρατορία θα αναγκαστεί να υπογράψει τη συνθήκη του Κιουτσούκ-Καϊναρτζή (1774), που αποδείχθηκε ευεργετική για τη ζωή και την οικονομική δραστηριότητα των Ορθοδόξων κατοίκων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και ιδιαίτερα των Ελλήνων.