Στη οδό Κριεζώτου, στον αριθμό 3, βρίσκει κανείς μια μοντέρνα πολυκατοικία που κατασκευάστηκε το 1932 για λογαριασμό του αξιωματικού του Πολεμικού Ναυτικού Αλέξανδρου Χατζηκυριάκου (1874-1958) προκειμένου να αποτελέσει το οικογενειακό οίκημα των Χατζηκυριάκων. Αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα αρχιτεκτονικής πολυκατοικίας του Μεσοπολέμου. Το αρχικό κτίριο σχεδιάστηκε από τον καθηγητή αρχιτεκτονικής Κωνσταντίνο Κιτσίκη, υπέρμαχο της πολυκατοικίας, την οποία θεωρούσε ιδανική λύση για το στεγαστικό πρόβλημα που ήταν ιδιαίτερα έντονο στις γειτονιές του κέντρου και θεμελιωτή του πρώτου Οικοδομικού Κανονισμού που εισήγαγε την έννοια του ρετιρέ. Στην οικογενειακή αυτή πολυκατοικία εγκαταστάθηκε και ο Νίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας (1906 - 1994), και δημιούργησε για περισσότερα από σαράντα χρόνια.
Το όραμά του ήταν όμως να λειτουργήσει τμήμα του σπιτιού ως πινακοθήκη έργων. Αυτό υλοποιήθηκε αφού ο ίδιος κληροδότησε ολόκληρη την πατρική κατοικία στην Κριεζώτου στο Μουσείο Μπενάκη, μαζί με τα έπιπλα και κυρίως τα έργα που υπήρχαν στο εργαστήριό του και εκτίθονταν στον τέταρτο όροφο. Τα επίσημα εγκαίνια έγιναν το 1991 παρουσία του τότε Προέδρου της Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Καραμανλή. Το όραμα του Νίκου Χατζηκυριάκου - Γκίκα ανέλαβε να συνεχίσει το Μουσείο Μπενάκη, όταν το 2009, ολοκληρώθηκε η αναπαλαίωση του κτιρίου και σταδιακά, υπό την εποπτεία του Άγγελου Δεληβορριά, Διευθυντή του Μουσείου Μπενάκη, μεταμορφώθηκε στο πρώτο μουσείο στον κόσμο που συσχετίζει συνολικά τα επιτεύγματα του πολιτισμού (πεζογραφία, ποίηση, αρχιτεκτονική, θέατρο, μουσική, χορό, φωτογραφία, ζωγραφική, χαρακτική και γλυπτική) από το 1922 ως τις παραμονές της δικτατορίας του 1967. Έτσι, πλέον, το έργο του Χατζηκυριάκου - Γκίκα συνδιαλέγεται με ένα πανόραμα της ελληνικής πολιτιστικής παραγωγής.
Η «ψηφίδα» προσθέτηκε με πρόταση της κυρίας Βασιλικής Πουλά.