Στις 26 Ιανουαρίου 1825, η Ελλάδα (με διαπραγματευτές τους Ιωάννη Ορλάνδο και Ανδρέα Λουριώτη) συνάπτει δέυτερο δάνειο. Η ονομαστική αξία του δανείου ήταν 2.000.000 λίρες, αλλά το παραχωρούμενο ποσό είχε οριστεί στο 55% του ονομαστικού (816.000 λίρες), και από αυτό κρατήθηκαν 284.000 λίρες για προκαταβολή τόκων δύο ετών, χρεολύσια, προμήθεια και άλλες δαπάνες. Τη διαχείριση του δεύτερου δανείου ανέλαβαν οι Άγγλοι τραπεζίτες και τα μέλη του Φιλελληνικού Κομιτάτου. Ένα τεράστιο ποσοστό του διατέθηκε για την αναχρηματοδότηση του πρώτου δανείου, για την αγορά όπλων και πυροβόλων, από τα οποία λίγα έφθασαν στην Ελλάδα, για την παραγγελία 6 ατμοκίνητων πλοίων, από τα οποία μόνο τρία ήρθαν στην Ελλάδα και για τη ναυπήγηση δύο φρεγατών σε ναυπηγεία της Νέας Υόρκης, από τις οποίες μόνο η μία έφτασε στην Ελλάδα. Έτσι, το ποσό που περιήλθε τελικά στην Ελλάδα μετά βίας ξεπερνούσε τις 232.000 λίρες, δηλαδή αντιστοιχούσε στο 1/9 περίπου του αρχικού δανείου. Το ποσό αυτό πάντως, αφενός ενίσχυσε σε ένα βαθμό το ελληνικό στράτευμα, ιδιαίτερα το ναυτικό, και αφετέρου συνέβαλε στην ταύτιση των ελληνικών συμφερόντων με αυτά των αγγλικών τραπεζών, καθώς τυχόν κατάρρευση του ελληνικού μετώπου θα οδηγούσε στην απώλεια των χρημάτων τους.