Ένα από τα πρώτα μέτρα των Βαυαρών ήταν η μονομερής ανακήρυξη του αυτοκέφαλου της ελληνικής εκκλησίας. Το διάταγμα προέβλεπε πως κεφαλή της Εκκλησίας θα ήταν πλέον ο Βασιλιάς, από τον οποίο θα διορίζονταν και οι επίσκοποι, το κλείσιμο πολλών μοναστηριών και τη δήμευση των περιουσιών τους, ενώ έθετε γραμματέα της Ιεράς Συνόδου τον Θ. Φαρμακίδη. Τα νεωτερικά αυτά μέτρα προκάλεσαν την αντίδραση των συντηρητικών κύκλων και ιδιαίτερα του ρωσικού κόμματος, και υπήρξε η αιτία της ανάδυσης νέων συγκρούσεων. Έπαιξε ακόμα ρόλο στη σύγκρουση των Βαυαρών με τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, ο οποίος καταδικάστηκε σε θάνατο για συνωμοσία εναντίον του Βασιλιά. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο καταδίκασε το αυτοκέφαλο, ενώ ο συμβιβασμός θα έρθει το 1850 με την αναγνώριση της διοικητικής ανεξαρτησίας της Εκκλησίας της Ελλάδας, η οποία όμως θα παρέμενε δογματικά ενωμένη με το Πατριαρχείο.