Τον Οκτώβριο του 1838, o Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, αφού παρακολούθησε στο Βασιλικό Γυμνάσιο της Αθήνας τη διδασκαλία του γυμνασιάρχη Γεωργίου Γενναδίου για τον Θουκυδίδη, εξέφρασε την επιθυμία να μιλήσει και ο ίδιος στους μαθητές. Η ομιλία του Γέρου του Μοριά δόθηκε στην Πνύκα, στις 8 Οκτωβρίου 1838. Μάλιστα, εκτός από τους μαθητές, συνέρρευσε πληθώρα ανθρώπων, για να ακούσει τον γηραιό στρατηγό. Η ομιλία συνιστά την πνευματική παρακαταθήκη του Κολοκοτρώνη προς τη νέα γενιά. Ο αγωνιστής της επανάστασης προτρέπει τους νέους να αποφεύγουν τη διχόνοια, που έβλαψε σοβαρά την επανάσταση, να διαφυλάξουν την Ορθόδοξη πίστη, και να αποκτήσουν παιδεία, ώστε μέσω αυτής να προοδεύσει το κοινωνικό σύνολο, μέσα στο οποίο εντάσσεται και ο καθένας ατομικά. Ο λόγος του κλείνει με τα εξής λόγια «Εις εσάς μένει να ισάσετε και να στολίσετε τον τόπο, οπού ημείς ελευθερώσαμε• και, δια να γίνη τούτο, πρέπει να έχετε ως θεμέλια της πολιτείας την ομόνοια, την θρησκεία, την καλλιέργεια του Θρόνου και την φρόνιμον ελευθερία.»