Καστελλόριζο το μικρό, το Μέγιστο
TweetΚαστελλόριζο ή Μεγίστη. Μικρό σε έκταση, αλλά μέγιστο, όπως λέει και το όνομά του, σπουδαίο σε ιστορία.
Το ταξίδι αυτού του πολύχρωμου βράχου που βρίσκεται στο ανατολικότερο άκρο της Ελλάδας, στην απώτατη άκρη της Ευρώπης, ανά τους αιώνες είναι συναρπαστικό. Ξεκινά από την προϊστορική περίοδο, περνά μέσα από τους ρωμαϊκούς, ελληνιστικούς και βυζαντινούς χρόνους, βιώνει τον οθωμανικό ζυγό για να φτάσει στην πολυπόθητη Επανάσταση.
Ένας βίος παράλληλος με τη «μητέρα πατρίδα», με την οποία ενώθηκε μόλις το 1948. Μετά από πολλούς αγώνες, κορυφώσεις αλλά και ματαιώσεις.
Τα μνημεία και τα σημάδια της ιστορίας βρίσκονται σε κάθε γωνιά αυτού του τόπου. Στους προϊστορικούς πελέκεις, τις επιγραφές, τους μυκηναϊκούς τάφους, τα Κυκλώπεια τείχη, στα ερείπια του ναού του Τριοπίου Απόλλωνα, στο Παλαιόκαστρο, στο κάστρο των ιπποτών του τάγματος του Αγίου Ιωάννη. Αλλά και στα εκθέματα που βρίσκονται στα υπέροχα μουσεία του νησιού.
Το Αρχαιολογικό Μουσείο
Το κτίριο του Αρχαιολογικού Μουσείου βρίσκεται στο «Κονάκι», τμήμα του Κάστρου του Αγίου Νικολάου, το οποίο χρονολογείται από τα χρόνια της Ιπποτοκρατίας. Αναπτύσσεται σε δύο ορόφους και τέσσερις αίθουσες.
Τα δωμάτια είναι οργανωμένα χρονολογικά, με ευρήματα από την αρχαία Μεγίστη, τα πρώτα Χριστιανικά χρόνια έως και την Βυζαντινή περίοδο.
Ειδικότερα, στα εκθέματα της αρχαίας περίοδος περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, επιγραφές, επιτύμβιες στήλες, βωμίσκοι, αγγεία, αμφορείς, ενώ από τη Βυζαντινή περίοδο εκτίθενται εικόνες, κειμήλια περιηγητών, αποτοιχισμένες τοιχογραφίες και αντικείμενα μικροτεχνίας.
Στο τελευταίο δωμάτιο, που είναι αφιερωμένο στη λαογραφία του νησιού, εκτίθενται φορεσιές, κεντήματα και οικοσκευές από παραδοσιακό σπίτι του 19ου αιώνα.
Ένας τόπος με περήφανους ανθρώπους
Το Καστελλόριζο είναι όμως πρώτα απ’όλα ένα λαμπρό παράδειγμα επιμονής και σθένους περήφανων ανθρώπων.
Το 1821, οι 2.500 Καστελλοριζιοί ξεσηκώθηκαν μαζί με όλους τους Έλληνες, με την κήρυξη της Επανάστασης. Και ρίχτηκαν στη μάχη. Προσέφεραν τα πλοία και τη ναυτοσύνη τους στον σκοπό του Αγώνα, σημειώνοντας μάλιστα μεγάλες νίκες στη θάλασσα, όπως λέει και στα απομνημονεύματά του ο Παλαιών Πατρών Γερμανός.
Στον 20ο αιώνα, μέσα στη φρίκη των Παγκοσμίων Πολέμων, το νησί βομβαρδίστηκε, κάηκε, λεηλατήθηκε, καταστράφηκε ξανά και ξανά. Κάθε φορά όμως, οι άνθρωποί του το ξανάχτιζαν. Με πείσμα αλλά και με τη βεβαιότητα ότι θα τα καταφέρουν.
Εδώ, η Δέσποινα Αχλαδιώτου, η ηρωική Κυρά της Ρω, ύψωνε κάθε πρωί, για 40 ολόκληρα χρόνια, την ελληνική σημαία στην ομώνυμη νησίδα. Εκεί όπου κατοικούσε μόνη της, μετά το θάνατο του άντρα της. Και με τη μετριοφροσύνη και την ταπεινότητα που διακρίνει κάθε σπουδαίο πατριώτη, συνήθιζε να λέει: «Δεν έκανα και τίποτα σπουδαίο».
Η Μεγίστη μας υποβάλλει. Αυτό το τοπίο της άγριας ομορφιάς, τα πανέμορφα αρχοντικά, ο εμβληματικός κόκκινος βράχος ασκούν μια σχεδόν μαγική δύναμη έλξης σε όποιον τα βλέπει από κοντά.